فیلم Inception رو دیدی؟ اگه آره که ایول، اگه ندیدی نترس، تراماتایز نشو، اسپویلی در کار نیست. این فیلم که بازیگر خوشذوق کالیفرنیایی، لئوناردو دیکاپریو توش بازی میکنه، یه‌جایی‌اش درمورد چیزی به اسم Totem صحبت میشه که با استفاده از اون، آدمها میتونن بفهمن توی واقعیتن یا توی رویا سیر میکنن. حالا یه نیمچه اسپویلی شد، ولی به بزرگی خودتون ببخشید.
چند وقتیه آدم خبرهایی میشنوه که واقعا شک میکنه اینا فتوشاپه؟ واقعیه؟ توهمه؟ نمونه کار تأمین‌کننده باکیفیته؟ بخشی از واقعیته؟ نمی‌دونه چیه. فک کن نشستی خونه داری Chain deadlining میکنی (عمل روشن کردن ددلاین با ددلاین دیگر را Chain deadlining گویند)، عین مبارزهای ژاپنی در حال نبرد برای عقب افتادن تمرین با ریپلای + زدن به پیام دوستت هستی که یهو میشنوی هرکی دنبال عینک آفتابی‌عه، جمع کنه از ایران بره. اینجاهاست که توتِم میتونه به آدمها کمک کنه. البته یه مدل ایرانیزه توتِم هم هست و اگه تا ساعت بیست‌وسی صبر کنی، ممکنه بتونی «و اما واقعیت ماجرا» رو بشنوی، ولی خب گاهی فرصت نمی‌شه.
چند روز پیش بود که نقل به مضمون شنیدیم «رئیس فدراسیون تنیس با لیسانس پرستاری، معاون حقوقیِ وزیر اقتصاد شد». من که تسمه‌تایم پاره کردم، شما رو نمیدونم. شاید این وسط یه عده بگن به هر حال خواستن توانستنه و هرکسی که یه چیزی رو بخواد، بالاخره بهش میرسه، ولی نکته جالب ماجرا اینجاست که ایشون این منصب رو «نخواست» و هدیه رو وانکرده پس فرستاد و به جایی برگشت که بهش تعلق داره. حوزه پرستاری؟ نه جانم، ریاست فدراسیون تنیس، دلت خوشه‌ها.
یه‌سری خبرهای معمولی دیگه هم این وسطا پخش میشه؛ مثل اینکه ما به BMW و بنز صادرات داریم، احتمالا داریم دیگه وگرنه نماینده مجلس چرا باید همچین حرفی رو بزنه؟! اگه بد می‌گم، بگو بد میگی. حالا یه عده پا می‌شن می‌رن ایمیل میزنن استعلام میگیرن از شرکت BMW که آقا ما واقعا صادرات داریم بهتون یا نه؟! خب معلومه اونا می‌گن نه. کی میاد برگ برنده بازی و مزیت رقابتی‌اش رو لو بده به بازار؟! اصلا بر فرض که صادرات نداشته باشیم، چرا این دلخوشی‌ها رو از ما میگیرید؟
و در نهایت بین این همه خبر واقعی و معمولی، یه یلدای خوب و بدون ددلاین رو براتون آرزو میکنم.