دانشجوها از مفقودی وسایل‌شان در خوابگاه گله‌مندند
آمدیم، نبودند و همچنان نیستند
چهار اسفند بود که اعلام شد بعد از تعطیلی کلاس‌های دانشگاه، خوابگاه‌های دانشجویی هم فعلا تعطیل است و دانشجوها باید باروبندیل سفر ببندند و تا مدتی شاید نامعلوم به شهرهای خودشان برگردند. دانشجوها رفتند و وسایل‌شان باقی ماند تا اوایل تابستان که قرار شد دانشجوها برگردند و وسایل‌شان را هم با خودشان ببرند اما از همان زمان گزارش‌هایی مبنی بر مفقودی برخی وسایل ارزشمند از سوی دانشجوهای خوابگاهی به گوش می‌رسید. گزارش‌هایی که گویا تعدادشان قابل توجه بوده و خیلی‌هایشان بعد از گذشت چهار پنج ماه هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است.
آمدیم، نبودند
در همان تیرماه که بچه‌ها برای جمع‌وجور کردن و انتقال وسایل‌شان به خوابگاه مراجعه کرده بودند، برخی‌شان از به‌هم‌ریختگی و جابه‌جایی وسایل و حتی مفقودی برخی از وسایل باارزش‌شان گله داشتند. بیشتر دانشجوهای خوابگاهی از همان اوایل اسفند که به سرعت مجبور شده بودند خوابگاه را ترک کنند، تا آن زمان مراجعه‌ای به خوابگاه نداشتند، چون هم شرایط بازگشت به تهران و خوابگاه با توجه به شیوع کرونا و قرنطینه برایشان مهیا نبود و هم به امید امنیت اتاق و خوابگاه خیال‌شان از بابت وسایل‌شان جمع بوده است.
پیگیر گزارش‌های محدود هستیم
بعد از رسیدن این گزارش‌ها به روزنامه، از مهندس سلطانی، رئیس اداره امور خوابگاه‌ها موضوع را جویا شدیم. پاسخ سلطانی به سوالات روزنامه را این‌طور بود: «با توجه به تعطیلی ناگهانی خوابگاه‌ها با شروع شیوع کرونا، دانشجوهای خوابگاهی مجبور شدند به سرعت خوابگاه را ترک کنند و خیلی‌هایشان فرصت جمع کردن وسایل‌شان را نداشتند. نیروهای خدماتی خوابگاه بعدا برای نظافت و تعمیرات اتاق‌ها این وسایل را جمع کرده و در نایلون گذاشته‌اند. همین مسئله باعث شده برخی وسایل چند هم‌اتاقی کنار یکدیگر در یک نایلون قرار گیرد و جابه‌جا شود. به همین دلیل برخی دانشجوها در یافتن وسایل‌شان دچار سردرگمی شده‌اند. برخی از دانشجوها نیز وقتی برای جمع کردن وسایل به خوابگاه مراجعه کرده‌اند، به اشتباه نایلون‌هایی را که هم شامل وسایل خودشان بوده و هم شامل وسایل هم‌اتاقی‌شان، با خودشان به شهرستان برده‌اند و بعدا به هم‌اتاقی خودشان اطلاع داده‌اند. همچنین نیروهای خدماتی خوابگاه بعضی وسایل خوراکی داخل یخچال را با توجه به گذشت چندماه و احتمال خرابی یا از دست دادن کیفیت دور انداخته‌اند. با این وجود گزارش‌هایی از مفقودشدن وسایل ارزشمند به سرپرستی خوابگاه‌ها، حراست و شورای صنفی رسیده که اداره امور خوابگاه‌ها در حال بررسی و پیگیری آنهاست ولی این مفقودی‌ها در هر خوابگاه محدود به چند مورد بوده است.»
سردرگمی و جواب سر بالا، بعد پنج ماه
در هفته‌های اخیر تعدادی از دختران خوابگاهی به روزنامه گفته‌اند که بعد از گذشت چهار پنج ماه از زمان بازگشت آنها به خوابگاه و مشاهده مفقودی وسایل‌شان، هنوز خبری از پیدا شدن وسایل یا سارق احتمالی آنها نیست. روایت چندنفر از این دانشجوها را در زیر آورده‌ایم. گویا حراست و اداره امور خوابگاه‌ها از طریق کلانتری پیگیری این موارد مفقودی بوده ولی هنوز نتیجه‌ای به دانشجوهای متضرر اعلام نشده و حتی برخی از آنها که در حال فراغت از تحصیل یا مهاجرت تحصیلی بوده‌اند، قید وسایل‌شان را زده‌اند و دیگری پیگیری نکرده‌اند.
- قبل از اینکه خوابگاه تعطیل شود، من به خانه‌مان رفته بودم و وقتی که اعلام کردند خوابگاه را باید تخلیه کنیم، در شهر خودمان بودم. وسایل مهم خودم را در کمدهای اتاق خوابگاه گذاشته بودم اما وقتی در اواخر تیر برای بردن آنها آمدم، چیزهایی مثل تلفن همراه و شارژر و هدفون و دیگر وسایل مهمی که داخل کمد گذاشته بودم، نبود. از مسئول خوابگاه پیگیری کردم و گفتند به نیروی انتظامی اطلاع داده‌اند و اداره امور خوابگاه‌ها در دانشگاه هم می‌گفت باید از سوی خوابگاه این مسئله پیگیری شود.
- بهمن ۹۸ برای تعطیلات بین دو ترم به خانه برگشتم و از آنجایی که برای ترم چهار واحدی نداشتم تا اوایل اسفند را در شهرستان ماندم و به تهران نیامدم. هفته اول اسفند که قصد مراجعه به تهران را داشتم، به دلیل تعطیلی یک هفته‌ای دانشگاه برای ویروس کرونا، بلیط خود را کنسل کردم و در شهرستان به کار پایان‌نامه‌ام مشغول شدم. از آنجایی که خیالم از بابت امنیت وسایل در خوابگاه راحت بود و آنها را در کمد گذاشته و در آن را قفل کرده بودم، تا تیرماه برای جمع‌اوری وسایلم به تهران برنگشتم ولی وقتی در تیرماه به خوابگاه رفتم، متوجه شدم که چند عدد از عطرهای گران‌بهایم مفقود شده است. به مدیریت خوابگاه اطلاع دادم و گفتند نامه‌ای تنظیم کنم و به اقلام مفقوده در آن اشاره کنم. من نیز این کار را کردم ولی هنوز هیچ خبر و واکنشی مبنی بر پیگیری این شکایت دریافت نکرده‌ام.
- هفته اول اسفند با اعلام تخلیه سریع خوابگاه، همه وسایلم را جمع کردم و به شهر خودمان رفتم. در مردادماه که برای تخلیه وسایل و انتقال آنها به خانه خودمان به خوابگاه مراجعه کردم، متوجه شدم تعدادی از وسایل قیمتی‌ام (عینک و هدلمپ کوه‌نوردی و گاز و سرشعله که درحال حاضر حداقل ۴ میلیون قیمت دارند) که در جعبه‌ای بوده‌اند و چند وسیله دیگر مفقود شده‌اند. برای اینکه مطمئن شوم وسایلم با وسایل دیگر هم‌اتاقی‌ها جابه‌جا نشده، منتظر ماندم تا همه هم‌اتاقی‌ها به خوابگاه مراجعه کنند ولی نتیجه‌ای در پی نداشت و وسایلم پیدا نشد. لیست اقلام گم‌شده را به خوابگاه اعلام کردم و گفتند پیگیری می‌کنند، همچنین برای اداره امور خوابگاه‌ها نیز به صورت کتبی درخواست نوشته‌ام و به رئیس اداره امور خوابگاه‌ها هم مراجعه کرده‌ام ولی فقط جواب «پیگیری می‌کنیم» را برایم به ارمغان داشته و تاکنون هیچ جواب روشنی نگرفته‌ایم.
- اسفندماه خوابگاه را ترک کردم و تمام وسایلم را داخل کمد گذاشتم و در کمد را هم قفل کردم اما در کمال تعجب وقتی تیرماه به خوابگاه برگشتم، وسایل قیمتی در کمدم نبود. ناظمه خوابگاه هم ابتدا طوری با این موضوع برخورد کردند که من واقعا شک کردم شاید وسایلم را در جای دیگری گذاشته‌ام. تمام خوابگاه و وسایلم را گشتم اما خبری از تلفن همراهم نبود، ۴ ادکلن استفاده‌نشده و یک کلاه گران‌قیمت هم همین‌طور. تقریبا شک ندارم که کمدم بین اسفند ۹۸ تا تیر ۹۹ باز شده و دلیل مفقودی وسایلم نیز همین بوده است. لیست اقلام گم‌شده را به صورت مکتوب تحویل اداره امور خوابگاه‌ها دادم و چندین بار به حراست دانشگاه هم مراجعه کرده‌ام و هربار این‌طور گفته‌اند که به کلانتری اطلاع داده‌اند و پیگیری می‌کنند اما هنوز خبری نشده است.
- آخر بهمن ۹۸ به یک سفر رفتم و از آنجا هم رهسپار خانه شدم. دوم اسفند اعلام شد که دانشگاه یک هفته تعطیل است و من هم به همین خاطر شهرمان ماندم تا سر فرصت بیایم و وسایل‌ام را بررسی کنم و برخی را با خود ببرم، چون تنها لپ‌تاپ و تلفن همراهم را با خودم برده بودم. تعطیلی‌های کرونا پیوسته ادامه پیدا کرد و وقتی اواخر اسفند با خوابگاه تماس گرفتم، گفتند ما کارگر گرفتیم و وسایل شما را جمع کردیم. حتی به من گفتند وسایل‌مان در امنیت است و نگران نباشیم. اواخر تیر با اعلام خوابگاه برای برداشتن وسایلم رفتم ولی وقتی وارد سوئیت‌مان شدم، بسیار جا خوردم، چون تمام وسایل روی هم با بی‌دقتی تلمبار شده بود و برخی از وسایل داخل نایلون‌ها بیرون ریخته شده بود. صندوق کوچکی داشتم که در آن از چیزهای مهم‌ترم نگه‌داری می‌کردم. وقتی بعد از کلی جست‌وجو صندوق را پیدا کردم، کاملا خالی بود و دو آویز ساعت، چند فلش مموری و سنجاق‌سرهای نسبتا قیمتی‌ام مفقود شده بود. البته یکی از سنجاق‌سرها زیر پایه تخت کاملا له شده و مشخص بود که صندوق در خارج از نایلون‌های بسته‌بندی وسایل باز شده است. همچنین در یخچال هم یک ظرف ۲۰۰ گرمی زعفران خشک‌شده داشتم که اثری از آن نبود.