این متن پاسخ آقای جواد درویش، مشاور معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه به سرمقاله شماره ۸۲۵ روزنامه شریف است:
درجواب به سرمقاله شماره قبل روزنامه چند نکته به‌عنوان جوابیه بیان می‌گردد:
اولا چیزی به اسم «دوقطبی»، آن‌گونه که از ابتدا تا انتهای مقاله وانمود شده، وجود ندارد. در نامه دوم، همان‌طور که از اسامی منتشر شده پیداست و یکی از اعضای بسیج هم اذعان کرده بود، دانشجویانی از همه طیف‌ها، تفکرات و سلایق وجود دارند.
ثانیا اگر هم دوقطبی وجود داشته باشد، آن‌گونه که در مقاله نوشته شده، «وزن برابر» ندارند، چون اساسا اطلاعاتی از یک طرف منتشر نشده که نوبت به وزن‌کشی برسد. برای نامه‌ای، بدون رعایت اصول حرفه‌ای امضا جمع شده ولی از همان امضاها هم کسی خبر ندارد.
ثالثا اگر هم وزن برابر داشته باشند، آن‌گونه که در مقاله نوشته شده، «دعوا حول یک معاونت و یک نفر» نیست. و الّا لزومی نداشت جنجال بر سر یک مسأله داخلی و یک برنامه همیشگی گروه کوه، به فارس‌نیوز و دفتر مقامات کشوری و لشکری برسد تا لرزه به تن اعضای این گروهِ به‍غایت سالم و فعال بیفتد. دعوا حول گروه کوه است، حول نشریه بامداد، گروه مهدویون، کانون شعر و ادب، انجمن رسانا و… ؛ مجموعه‌هایی که احساس شخصیت، آزادی و فرصت برابر کرده‌اند و عده‌ای این را بر نمی‌تابند. قبلا دسترسی به مقامات به این سادگی میسر نبود، همچنین این گروه‌ها هم شاید در این حد موثر و فعال در صحنه نبودند. از اردوی ورودی‌ها سهمی نداشتند و اردوی زیباکناری هم نبود که توانمندی‌هایشان بیشتر به چشم آید.
رابعا اگر هم دعوا حول یک نفر باشد، آن چیزی که «سر جایش نیست»، آن یک نفر نیست. کلمه «عدل» در لغت یعنی قراردادن هرچیز در جای خود. اما جهان به سمت بی‌نظمی می‌رود. این را اصل آنتروپی می‌گوید. همیشه دیده‌ایم ظرفی از روی میز می‌افتد و می‌شکند ولی ندیده‌ایم قطعات شکسته‌شده، خودشان به هم بچسبند. برای حرکت‌کردن در جهت عدل و خلاف بی‌نظمی، نیاز به صرف انرژی برای غلبه بر نیروی‌های مقاوم است. همین خلاف جهت حرکت کردن (ولو به سمت نظم)، «مسأله‌ساز» می‌شود! سنت تاریخ همیشه این بوده که افرادی را که برای «عدل» یعنی قرار دادن چیزها در جای خود تلاش کرده‌اند، در نهایت این نیروهای مقاوم خود او را از «سرجایش» جابجا کرده‌اند!
در پایان سخنی با روزنامه شریف:
در کشور ما هیچ‌گاه استراتژی «نه سیخ بسوزد، نه کباب» موثر نبوده است. برای مدت کوتاهی شاید حرارت را دور کرده ولی در بلندمدت نه تنها سیخ و کباب، که غالبا دست کباب‌پز را هم سوزانده! پس به تعبیر مولای متقیان: اِصبِر عَلى مَرارَهِ الحَقِّ.
*توضیح روزنامه را در پایین صفحه سه می‌توانید بخوانید.